Johnny, die sak pakker

Johnny, die sak pakker by die kettingwinkel, het pas 'n kursus by die kerk bygewoon waarin hulle aangemoedig is om 'n verskil in die werêld daar buite te gaan maak. 

So besluit hy om elke aand 'n "Gedagte vir die dag" uit te dink, dit op 'n papiertjie te skryf en dit ongesiens in die pakkies van sy klante te gooi. Na 'n week kry die bestuurder van die winkel 'n oproep van 'n klant wat hom net wil vertel dat die besondere "Gedagte van die dag" sy lewe wonderlik positief beinvloed het. 

Onwetend van Johnny se "projek" het die bestuurder toe die verskillende betaalpunte dopgehou om agter te kom waar en hoe dit gebeur. Dit was nie lank voordat hy geweet het dat dit Johnny is nie, want dit was duidelik dat die ry klante waar hy die pakwerk gedoen het, elke dag langer word. 

So lekker was dit vir die klante om Johnny se beskeie wyshede in hul pakkies te kry dat hulle selfs meer by die winkel begin koop het. Na twee maande kon die kettingwinkel bestuurder 'n duidelike opwaartse grafiek in verkope sien terwyl Johnny se ry konstant langer geword het.....

Nie almal van ons word geroep om te predik, sendingwerk te gaan doen of geestelike boeke te skryf nie. Maar ons word almal geroep om 'n positiewe verskil in ander se lewens te maak.

Ds.Jannie - skakel oor na SONkrag

Hemelse SONkrag sal jou nooit in die steek laat nie

Dinsdag
 
Oorvloedige SONkrag
 
MALEÁGI 4:2 (AFR53)
Maar vir julle wat my Naam vrees, sal die son van geregtigheid opgaan, en daar sal genesing onder sy vleuels wees; en julle sal uittrek en huppel soos kalwers uit die stal.
 
Energie verskaffing is ʼn  groot uitdaging in Suid Afrika. Ons is al heel bekend met die metertjie op TV wat aandui dat die energieverskaffer nie kan by bly by die aanvraag nie. In die afgelope weke het mnr. Ramaphosa aankondigings gedoen wat belofte dra.
Sommige sien enorme potensiaal in sonkrag energie veral omdat Suid Afrika geseën is met heerlike sonskyndae.
Suksesverhale van verbruikers, klein en groot, wat totaal onafhanklik funksioneer laat ʼn  mens die moontlikhede van sonpanele om in eie behoeftes te voorsien, oorweeg. Die son het inderdaad wonderlike moontlikhede.
Die Bybel praat van ʼn  ander son, die Son van geregtigheid met genesing in sy strale. Wie is die gloed van die Son kom staan word energeer met bo natuurlike krag. Die son skyn helder selfs in onweer en donker wolke wat saampak.
Die energie daarvan kan nie uitgeput word nie ongeag van hoeveel mense daarop ʼn appél maak nie.
Daarbenewens is die koste faktor ʼn  besondere pluspunt.
Sonkrag in die natuurlike is ʼn  duur aangeleentheid en dit is enkelinge wat dit kan bekostig, ten spyte van die voordele en belofte wat dit inhou. Die hemelse son skyn gratis en oorvloedig oor enige iemand wat daarin wil om staan. Dit kos letterlik niks nie behalwe ʼn  verwagting dat alle energie behoeftes effektief in Hom aangespreek sal word.
Die Son gaan ook nie onder nie. Selfs in die nag kan sy potensiaal tot jou voordeel aangewend word.
Hy is Immanuel, die Son van geregtigheid. Jou energie behoeftes is beantwoord.
Die Bybel vra waarom ons betaal vir dit wat geen waarde bied nie.
Kom, vra en ontvang alles wat Hy belowe het in die geloof.
Son van geregtigheid, skyn oor my.
 
 

Ds.Jannie - as die kers kon praat

Die wit kers wat op die strand uitgespoel het laat my wonder

Maandag
 
JESAJA 60:1 (AFR83)
Kom, Jerusalem, laat skyn jou lig! Vir jou het die lig gekom, die magtige teenwoordigheid van die Here het vir jou lig gebring.
 
Ons kuier vir ʼn  paar dae by die see en dit is ʼn  groot voorreg. Die grootsheid van die oseaan tref altyd weer en weer en ʼn  mens word herinner aan die skeppingswoorde van God toe Hy die waters op een plek versamel en die droë aarde sigbaar geword het.
Gen.1
9God het verder gegaan en gesê: “Laat al die water onder die hemelruim op een plek bymekaarkom sodat daar ook droë land sal wees.” En dit was so.
10God het die droë land “aarde” genoem en die plek waar al die water bymekaargekom het, “see”. God het gesien dat dit wat Hy geskep het, goed was.
Die skuldig voel omdat ʼn  mens agter die lekker aan eet as ʼn mens met vakansie is, word ietwat verdoof as ek ʼn  entjie op die strand gaan draf. Dit insigself is genade omdat ʼn  mens gesond moet wees om dit te kan doen. Watter premie kan ʼn  mens ooit op gesondheid stel?
So met die draf saam sien ek ʼn  spierwit ongebruikte kers wat op die strand uitgespoel het. Sommer die doodgewone huis kers, die goedkoop kers sonder spesiale reukmiddels of ʼn besondere vorm. Die lang kers met ʼn stuitige lont bo op.
Die seewater en sand het dit ʼn bietjie grof gelaat maar die kers wink my nader en sit my aan wonder.
My gedagtes neem ʼn  verbeeldingsvlug teen die agtergrond van die vernietigende skade en gevolge van die heel onlangse stormweer en oormaat reën wat dele van  KZN getref het.
Ek verbeel my dat ek die kers op die tafel sien lê  in een van die sinkplaathuisies rondom Durban. Ek hoor kinders speel en musiek van Afrika drom. Dit word gaandeweg verdoof namate die weer al swaarder word.
Blitse verlig die omgewing onheilspellend en in die verte is daar ʼn  gedruis, moeilik om te identifiseer. Wat die inwoners nie weet nie is dat ʼn  meesleurende stroom op pad is wat geen uitsondering maak nie. Geen meriete, stand of prestasie kan aangebied word dat die stroom ander pad kies nie.
Reënwater begin genadeloos deur die reeds stukkende sinkplaatdak stroom totdat die water pad maak deur die enigste deur wat die blyplekkie het. Modderwater skommel in die huisie soos in ʼn  wasmasjien totdat die drukking te groot word en dit die vier sinkplaat mure omstoot.
Wie ook al daar woon word uitmekaar geruk terwyl elkeen deur die stroom weggevoer word na ʼn  onbekende bestemming. Desperate hande gryp na wat ook al stabiliteit kan bied. Hier en daar bied ʼn  drywende boomstomp, stuk meublement of ʼn leë houer uitkoms.
My gedagtes wil nie verder nie. Ek is terug by die kers en sy storie.
Terug by ons woonplekkie maak die die kers staan in ʼn  leë plastiek houertjie. Ek steek die kers in ʼn  oomblik van gewydheid aan terwyl ek treur, saamtreur met mense wie se geliefdes nooit opgespoor sal word nie.
Die kers begin sagkens sing –
This little light of mine, I`m gonna make it shine.
Make it shine, make it shine, it shine.
Weliswaar nie vir die plekkie en die mense vir wie dit bedoel was nie maar vir my wat oorvloedige rede het tot dankbaarheid.
Ons harte gaan uit na die honderde mense wat omgekom het, die enorme materiële verlies en die hartseer en ontwrigting wat vir nog lank gevoel sal word.
 

Het jy al vergeet hoe dit voel om regtig vry te wees?

Het  jy al vergeet hoe dit voel om regtig vry te wees? 

Paulus sê ons moet ons nie weer onder `n slawejuk laat indwing nie.

 

Ek het al vergeet hoe dit voel om vry te wees.

 

Gal.5:1 STAAN dan vas in die vryheid waarmee Christus ons vrygemaak het, en laat julle nie weer onder die juk van diensbaarheid bring nie.

 

Paulus verkwalik die gemeentes van Galasi ë dat hulle hul duur gekoopte vryheid vir die slawerny van menslike voorskrifte verruil het.

 

Gal.4: 8Daar was 'n tyd toe julle nie vir God geken het nie en slawe was van nikswerd afgode. 9Maar noudat julle Hom leer ken het, of liewer, noudat Hy julle ken, hoe val julle dan nou weer terug na daardie minderwaardige en armsalige wettiese godsdienstige reëls? Wil julle van voor af weer slawe daarvan wees? 10Julle hou aan om besondere dae en maande, fees geleenthede en jare te vier. 11Ek vrees my harde werk aan julle was dalk tevergeefs.

 

Die Bybel s ê , as die Seun julle vrygemaak het, sal julle waarlik vry wees.

 

Die probleem is dat ons die een vorm van slawerny vir ʼn  ander verruil. Die tweede lyk baie mooi en vroom en is in godsdienstige mantel toegedraai maar het dieselfde agenda, nl. om jou in slawerny te hou. Hierdie vorm van godsdienstigheid gaan steeds van die standpunt van werk heiligheid af uit. Ek moet die ewige lewe verdien, God beïndruk en tevrede stel en nougeset die reëls nakom.

 

Daar was ʼn tyd dat jy die vryheid beleef het. Dit was aangenaam en vervullend om die Here te dien. Toe het jy egter jou ore uitgeleen vir die verkeerde geselskap. Jou bekerings ervaring is in twyfel getrek.

 

“Hoe kan jy gered wees as jy nie dit en dat gedoen het nie. Hoe kan jy jouself ʼn Christen noem as jy nie sus en so praat en bid nie. Is jou verstaan van die Bybel korrek as jy God nie by hierdie en daardie naam benoem nie. Jy kan nie ʼn kind van die Here wees as jy hieraan en daaraan deel het nie. Jy moet jou kerk los, die mense daar verstaan die Woord verkeerd. Ons geestelike leier het ʼn direkte openbaring van Bo gehad. Dinge gebeur by ons”.

 

Jou lus om God te dien is aan die kwyn. Jy is moeg en oorlaai. Hoe harder jy probeer hoe minder kry jy dit reg. Jy is op die punt om die pad van die geloof te verlaat agter die dominees aan wat s ê dat hulle nou vrygekom het. Jy wil klaarmaak met God, die Woord en die kerk. Jy het genoeg gehad.

 

Weet jy, al die reëls in God se Woord word deur een begrip opgesom, liefde. Waar van liefde sprake is, is daar nie dwang nie. Liefde is eenvoudig, ongekompliseerd, maklik verstaanbaar, omhelsbaar en beleefbaar.

As waarmee jy ook al besig is die begrip liefde komplimenteer, ʼn  uitdrukking daarvan is, moet dit in orde wees. Dit kan nie anders nie.

Uiteraard nie self liefde nie maar liefde vir God en liefde vir die naaste in die eerste plek.

 

Ons verhouding met die Here word deur ruimtelikheid gekenmerk. As jy smoor in die teenwoordigheid van die Koning is daar iets verkeerd. Dit is juis die plek waar jy vry kan asem haal.

 

Die bose werk baie subtiel en wil God se kinders weer onder ʼn  slawejuk indwing. Slawe het bitter min, indien enige werksbevrediging. Die dwang is te oorweldigend. Die moeisaamheid van dit alles beroof jou van alle lewensvreugde. Dit is nie God se bedoeling nie.

 

Kom vry.

Werp die juk van voorskriftelikheid af.

Beleef God se genade.

 

GALASIËRS 5:13 (AFR83)

Julle, broers, julle is tot vryheid geroep. Moet net nie julle vryheid misbruik as 'n verskoning om sonde te doen nie, maar dien mekaar in liefde.

 

 

 

Aanbidding: Wie of wat?deur Helena Smith

Een deel van ‘n kerkdiens, wat vir my heerlik is, is die lofprysing en aanbidding. Ek sing hartlik saam en geniet die kalmte en rustigheid, wat dit vir my bring.     Nadat ek onlangs die boek, “The air I breathe”, van Louie Giglio gelees het, het ek agtergekom dat ek nie regtig geweet het waaroor lofprysing en aanbidding regtig gaan nie. Ek het agtergekom dat lofprysing en aanbidding nie net net tot die kerk beperk is nie, maar dat ek ‘n lewe van aanbidding moet lei.   God het mense gemaak, omdat Hy graag ‘n verhouding met ons wil hê. Hy het ons gemaak dat ons aanbidders is. Dit is deel van ons DNA om iets of iemand te aanbid.  Ons is gemaak om eer aan God, ons Skepper, te bring en om Hom met ons lewens te behaag.    As ons God nie aanbid met ons lewenswyse nie, sal ons beslis iets of iemand anders aanbid. Louie Giglio gee die volgende definisie van aanbidding: Worship is our response to what we value most. Die persoon, ding of aktiwiteit, wat vir jou die belangrikste in jou lewe is, is wie of wat jy aanbid.   Dit kan ‘n verhouding wees, ‘n droom wat jy najaag, vriende, status, rykdom, sosiale media of die een of ander plesier. Dit wat ons aanbid, wys wat vir ons die belangrikste in die lewe is en dit word die dryfkrag in ons lewens.   Kyk ‘n bietjie na die manier hoe jy jou tyd, geld en energie spandeer en waar jou lojaliteit lê. Aan die einde van daardie tydlyn sal jy ‘n troon kry en wie of wat ookal op daardie troon sit, is wat jy aanbid. Die feit is: hierdie tydlyn jok nie.  Ek en jy, wat kerkgangers is en sê dat God vir ons die belangrikste in ons lewens is, het dalk ook nodig om selfondersoek te doen.   Hoe lyk ‘n lewe van aanbidding? In Matteus 25: 35 en 36 lees ons: Want Ek was honger en julle het My iets gegee om te eet; Ek was dors en julle het My iets gegee om te drink; Ek was ‘n vreemdeling en julle het My gehuisves;  Ek was sonder klere en julle het vir My klere gegee; siek en julle het My verpleeg; in die tronk en julle het My besoek.   Op die ou end is lofprysing en aanbidding meer as ‘n lied - dit gaan meer oor ons dade as oor ons woorde.

Lukas 24: 50-53

Lukas 24: 50-53 Daarna het Hy hulle uit die stad uitgelei tot by Betanië. Daar het Hy sy hande opgehef en hulle geseën. Terwyl Hy hulle seën, het Hy van hulle af weggegaan en is Hy in die hemel opgeneem. Hulle het Hom aanbid en met groot blydskap na Jerusalem toe teruggegaan. Daar het hulle die hele tyd by die tempel gebly en God geprys. Jesus, verwys ons Skrifgedeelte, lei sy dissipels na die buitewyke van Bethanie. Daar neem Hy van hulle afskeid. Ek wonder waaroor sou hulle langs die pad gesels het. Miskien sou Jesus sommige vrae antwoord, gerusstelling gee, verdere opdragte en vertroosting. Hy sou sekerlik sy waardering betuig vir die drie jaar van noue vriendskap wat tussen hulle ontwikkel het. Hulle sou op hul beurt hul liefde en waardering vir Hom betuig. Miskien sou hulle lekker lag oor interessante, selfs humoristiese oomblikke wat hulle met mekaar gedeel het terwyl Jesus tussen mense rondgegaan het. Die Bybel gee nie detail nie, maar dit is tog interessant om daaroor na te dink. Nou is dit tyd vir afskeid neem. Lukas vertel dat Jesus sy hande uitgebrei het en al seënende van hul afskeid geneem het. Dit moes ’n onuitwisbare indruk op hulle gemaak het. Die laaste prentjie wat in hul geheue bly vassteek is die van ’n Jesus wat seën. Wat die inhoud daarvan was, daaroor kan ons net teoretiseer. Miskien was dit die bekende woorde van Numeri 6. 24“Die Here sal julle seën en julle beskerm; 25die Here sal tot julle redding verskyn en julle genadig wees; 26die Here sal julle gebede verhoor en aan julle vrede gee! Miskien was dit die mooi Franciskaanse seën. Mag die Here jou seën met ongemak oor maklike antwoorde, halwe waarhede en oppervlakkige verhoudings sodat jy uit die diepte van jou hart kan leef; Mag die Here jou seën met woede oor onreg, onderdrukking en die uitbuiting van mense sodat jy kan werk vir geregtigheid, vryheid en vrede; Mag die Here jou seën met trane om te stort vir mense wat pyn, verwerping, honger en oorlog ervaar sodat jy ‘n hand kan uitreik en hulle pyn in blydskap kan verander. En mag God jou seën met genoeg dwaasheid om te glo dat jy ‘n verskil kan maak in hierdie wêreld, sodat jy dinge sal kan doen wat ander mense dink nie gedoen kan word nie. Wat ook al die inhoud daarvan was, dit sou gepas en tersaaklik wees. Essensieël sou dit ’n belofte van Jesus se voortdurende betrokkenheid en sorg by en met hulle wees. Daar kan geen twyfel wees dat daardie seënbede aan hulle die nodige stukrag verleen het om die toekoms met geloofsmoed tegemoet te gaan nie. Is die prentjie wat jy van Jesus het ook een van Iemand wat jou in alle opsigte wil seën?

Discipleship Is a Lifelong Journey

Discipleship Is a Lifelong Journey

Discipleship is a lifelong journey because God is an inexhaustible God. We began by saying that God is the goal of discipleship. We must end by saying that, since we can never fully comprehend all that God is, we will never “arrive” this side of eternity. Even then, we will spend endless days drinking in the fountains of God’s beauty and glory.

God is where we’re going, and God is how we’re going to get there. Whether we are standing on the shore, just beginning our discipleship journey, or hoping to swim into the depths of Christian maturity, we want more. Not more than Jesus, but more of Jesus. We want more of him because he is not just good to us; most importantly, he is good for us.

Discipleship should be deep because God is inexhaustible. He invites his church into rich and deep fellowship because his goodness is indeed bottomless, and you can never exhaust the bottomless beauty of God. Along with Paul we proclaim, “Oh, the depth of the riches and wisdom and knowledge of God! How unsearchable are his judgments and how inscrutable his ways!” (Rom. 11:33). The invitation to deep, holistic discipleship is first and foremost an invitation to see God for who he is,